คำว่ารักที่เบาเกิน-ปราโมทย์ ปาทาน

คำว่ารักที่เบาเกิน ปราโมทย์ ปาทาน

ไม่เคยคิดไม่เคยจะแคร์ ไม่แยแสที่ใครพูดกันตั้งมากมาย
ว่าสุดท้ายจะเป็นอย่างไร ถ้าหากคิดจะทำอะไรเมื่อสายเกิน
สิ่งที่ควรต้องทำ ก็ไม่ทำ จะกลับลำขึ้นมาก็ช้าเกิน
จึงเจ็บช้ำหัวใจ ช่างโหดร้ายเหลือเกิน ก็ฟังแค่เพลินๆไม่สนใจ

แต่วันนี้เมื่อเจอกับตัว จากที่ไม่เคยจะกลัวก็ซึ้งเลย
ผิดที่ฉันเองที่ไม่เคย ไม่เคยคิดจะแคร์กับคำว่าสายไป
สิ่งที่ควรพูดจาไม่พูดจา ปล่อยให้เธอค้างคาในหัวใจ
กว่าจะเผยขึ้นมา มันก็ช้ามากไป ก็เรากำลังไปคนละทาง

*เมื่อตอนใกล้กันฟังเสียงแผ่วๆ กระซิบเบาๆรักเธอแค่ไหน
ก็ดังถึงหัวใจ.. แต่ก็ดันไม่พูดให้ฟัง
เมื่อพอที่ตอนเธอนั้นมาห่าง ก็คิดตะโกนจะบอกสักครั้ง
อยากบอกดังๆ แต่สุดเสียงที่ให้ฟัง คำว่ารักยังเบาเกินได้ยิน

หากแม้ว่าเป็นได้จริง สิ่งที่ขอก็คือให้เธอนั้นย้อนมา
คำที่ฉันไม่พูดไม่จา ต่อจากนี้จะพูดออกมาไม่ช้าเกิน
สิ่งที่ควรต้องทำ ฉันจะทำ จะขอย้ำให้ฟังว่ารักเธอ
จะไม่เหมือนที่เป็น ไม่ให้เห็นให้เจอ ที่เคยทำให้เธอลาไกล

*
solo

*

อยากบอกดังๆ แต่สุดเสียงที่ให้ฟัง คำว่ารักยังเบาเกินได้ยิน